Vervuld

Zo vervuld
van
jouw tederheid.

Met
mijn vingertoppen
je glimlach voelen.

Gedachten delen
zonder
te noemen.

Liefdesbloei 

Nog
voor de herfst
de
zomerbloei
van onze liefde
verdringt
en zij
een
kostbare herinnering wordt,
pluk ik haar zaden
zodat zij
opnieuw ontkiemt.

Geboorte 

Er was
het dromen
het wachten
van tijd. 

Stemmenzacht
een stroom
van liefde. 

Door
tederheid gewekt
werd je
tot mens 

en vult
jouw naam
de ruimte.

Een bloem 

Hij was
haar slechts
voor
korte tijd
uitgeleend. 

Een bloem
die
maar even
bloeide. 

Hoe tragisch
is
dit groeien
naar
de dood.

Vandaag 

vandaag
zou de lucht
grijs moeten zijn
het zwart dat ik draag
past niet bij zonneschijn
en als teken van medeleven
zou dan de lucht
mij
tranen van regen moeten geven. 

Maar vandaag
is de lucht
van het helderste blauw
als teken dat
de rouw die ik draag
er niet
voor immer zal wezen.

Stil verdriet

Nergens
een vleugje
van leven
tot
aan zijn graf
ben ik geweest. 

Alleen
een afdruk
van zijn voetstap
is diep
in mijn hart
als herinnering
gebleven.

Kwetsbaar 

Even
neem ik
jouw gezicht
tussen
mijn handen. 

Ademloos
lees ik
het verhaal
van
je rimpels.

Tijd verloopt
als
het slijpen
van
een potlood. 

Deelgenoot
van
herinneringen
worden we
samen kwetsbaar.

Beweging 

Tussen
beschermende wanden
van een rolstoel 

kinderlijk
bezig zijn
met het lijnenspel
van licht. 

Natuurlijke beweging
doet
ogen glinsteren 

wanneer vingers
zich
om
hun buit krommen.

Vrijheid 

Het zwijgen
opgelegd
geen tijd,
alleen
het ademhalen. 

Vreemde handen
bewerken
mijn lichaam 

dat vanuit de diepte
tracht
bij de vrijheid
te komen.

Op zoek 

Nauwelijks
in staat tot
bewegen.

Tussen
witte lakens
in dit
met pijn gevuld
vertrek 

ben ik
op zoek
naar mezelf.

Angst 

Pijnlijk
het zwijgen
dat
omgeeft. 

Zo ver sta je. 

Gezicht 
gestoffeerd
uit
zoveel angsten. 

Overhellend leed. 

Beantwoordt
de vraag
die verdwaalde.

Timbre

Haar stem
het 
zachte timbre
erin

zalfde de pijnen
die
mijn lichaam
kwelde.

Neem

Neem
me mee
laat
de wind
me meenemen. 

Neem
de glimlach
van mijn mond
die je in dromen
hebt gekust. 

Neem
mijn ogen
die breken
in het zonlicht
als wolken openschuiven. 

Neem
mijn lijf
dat ik lief heb
de warmte
waarmee ik lief heb. 

Neem
me mee.

Afscheid 

Haar ogen
staren
in het donker
tastbaar
is de droefenis
die
haar omringt. 

Woorden
zijn te zacht
en blijven
in
de ruimte hangen.

Met veel moeite
probeert ze
afstand te nemen.

Gelezen 

Door de regels heen
zie ik haar 
huilen.

Gelezen. 

Geef ik haar
een boek
om in te schuilen.

Droom 

Ik droom
jouw
drukkend verlangen
beknelt me 

je ogen
die mij
ontwijken
hunkeren. 

Ik droom
van
het vuur
hitte
verschroeit
mijn handen. 

Ik droom
van
je afgelegd bed. 

Mijn
laatste pogen
om
je te vinden
zijn vergeefs.

Jouw leven 

Als jij
nu nog in leven was
en hier
vlak naast mij zat
dan
zou ik jou
vertellen
hoezeer ik
jou heb lief gehad. 

Als jij
nu nog in leven was
werd leven
weer een feest
maar jij
je komt nooit meer
jouw leven
is
geweest.

Waar 

Waar zal ik zijn
als
vogels
weg vliegen. 

Waar zal ik zijn
als
voetstappen
weg sterven. 

Waar zal ik zijn
als
leven
weg vloeit

en ik
er niet meer ben.

Sporen 

Op zoek
naar sporen
die
bij dit jaargetijde
horen
ontdek ik
in sneeuw
bevroren vogels. 

Ontroerd
heb ik
hen
met zachtheid
beroerd.

Stilte 

Intensief verlangen
dat waarheid wordt
een klein moment
van stilte. 

Te weinig
om te vangen
te klein
om vast te houden.

Stilte
het duurde
slechts kort.